Η ανακάλυψη των ελληνικών χορών
25,00 € Original price was: 25,00 €.22,50 €Η τρέχουσα τιμή είναι: 22,50 €.
In Stock
Λεπτομέρειες
Σελίδες |
416 |
---|---|
ISBN13 |
978-618-202-199-6 |
Έτος Έκδοσης |
2024 |
Διαστάσεις |
17×24 cm |
Εξώφυλλο |
Μαλακό Εξώφυλλο |
Εσωτερικό Βιβλίου |
Μικτό |
Γλώσσα |
Ελληνικά |
Βάρος | 0,876 κ. |
Συνοδευτικό Υλικό |
Όχι |
In Stock
Οι ελληνικοί χοροί φορτίζονται μέχρι σήμερα με αφηγήματα, που τους συνδέουν με την Αρχαιότητα και προβάλλονται ως ιστορικές αλήθειες. Η τάση αυτή εισάγεται από τους ξένους ταξιδιώτες που περιηγούνται τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο και έρχονται σε επαφή με τις εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των Ελλήνων. Είναι οι πρώτοι που ανακαλύπτουν τους χορούς και αναπτύσσουν μία φιλολογία στην οποία επιχειρείται η τεκμηρίωση της συνέχειας του νεότερου ελληνικού πολιτισμού -και ιδιαίτερα του χορού- με την Αρχαιότητα.
Η ξενόφερτη εξουσία του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους και οι νεόφερτοι του έξωθεν ελληνισμού, καθιερώνουν τις ευρωπαϊκού τύπου χοροεσπερίδες με αποκλειστικά ευρωπαϊκούς χορούς, με αποτέλεσμα οι τοπικοί χοροί να περιοριστούν στο αγροτικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, η διαδικασία ανάδειξης των στοιχείων που συγκροτούν την ελληνική εθνική ταυτότητα επικεντρώνεται στη γλώσσα και στη θρησκεία, ενώ άλλες μορφές έκφρασης μένουν στο περιθώριο. Ο προβληματισμός και οι αναζητήσεις της γενιάς του 1880, υπό την επίδραση της επιστήμης της Λαογραφίας, οδηγούν στην ανάδειξη εθνικών ‘Σχολών’ στη λογοτεχνία, στα εικαστικά και στη μουσική. Αντίθετα ο χορός ως τέχνη είναι ανύπαρκτος στο ελληνικό περιβάλλον και οι ελληνικοί χοροί αντιμετωπίζονται μόνο ως τρόπος διασκέδασης.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η γυναίκα καλείται να θέσει ως κυρίαρχο καθήκον της το πρόταγμα της εθνικής αναγέννησης, η Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν ιδρύει το Λύκειο των Ελληνίδων και συγκαταλέγει στους βασικούς σκοπούς του την ανάδειξη των εθνικών χορών. Το Λύκειο πραγματοποιεί μια πρώτη γιορτή/παράσταση με ελληνικούς εθνικούς χορούς, συστηματοποιημένους και αποκαθαρμένους, σύμφωνα με την αστική αντίληψη για το ήθος που πρέπει να τους διακρίνει, κατ’ αναλογία με το υποτιθέμενο αρχαιοελληνικό. Πρόκειται για το σημείο εκκίνησης μιας διαφορετικής προσέγγισης του ελληνικού χορού, ο οποίος καλείται πλέον να εξυπηρετήσει εθνικούς σκοπούς, μέσω της θεατροποιημένης προβολής του. Τότε έρχεται στην επιφάνεια ο περιηγητικός λόγος που χρησιμοποιείται επιλεκτικά, για να ενσωματώσει στο εθνικό αφήγημα καί τους χορούς.
Στο βιβλίο αποτυπώνεται αυτή η πορεία από τις πρώτες αναφορές στα ταξιδιωτικά κείμενα μέχρι τη γιορτή των Ανθεστηρίων, οργανωμένη από το Λύκειον των Ελληνίδων, την Πρωτομαγιά του 1911.
Ευχαριστίες
Πρόλογος
Εισαγωγή
Μέρος Α ΄
Κεφάλαιο 1: Χορός
Περιγραφή του αντικειμένου
Οι ελληνικοί χοροί
Μέρος B ΄
Κεφάλαιο 2: Tαξιδιωτικές μαρτυρίες από τα προεπαναστατικά χρόνια
16ος αιώνας
17ος αιώνας
18ος αιώνας
Η λαίδη Μόνταγκιου (Lady Montagu)
Ο Λε Ρουά και το έργο του
Ο σερ Τζέιμς Πόρτερ
Το «ταξίδι» του Π. Ο. Γκυς
Η επιστολή της κυρίας Σενιέ
Ο βαρόνος φον Ρίντεζελ
Ο κόμης του Σουαζέλ Γκουφιέ
Ένας αρμένης ιστορικός και διπλωμάτης
Σύντομες αναφορές σε χορευτικές περιστάσεις
Ο 19ος αιώνας μέχρι την έναρξη του Αγώνα
Η Αριάδνη, ο Ρωμαίικος, ο συρτός
Αρβανίτικος, Πυρρίχιος και λοιποί πολεμικοί
Σύντομες αναφορές σε άλλους χορούς
Ένα διαφορετικό κείμενο
Μια ποιητική δημιουργία
Ο χορός χωρίς τη μουσική
Οι εθνικοί χοροί των Ελλήνων
Η ελληνική συμβολή: Ο χορός του Ζαλόγγου
Μέρος Γ ΄
Κεφάλαιο 3: Μαρτυρίες από την περίοδο του Αγώνα (1821–1827)
Από τα κείμενα των ξένων
Pyrrich ή Phyrric και Romaic ή Romaica
Η έκδοση του Κλωντ Φωριέλ
Οι ελληνικές μαρτυρίες
--Ο χορός του Kαραϊσκάκη
Αποτίμηση των μαρτυριών
Κεφάλαιο 4: Η καποδιστριακή περίοδος (1827–1832)
Με πρωτεύουσα το Ναύπλιο
Ο ελληνικός χορός προς τιμήν του Μαιζόν
Κεφάλαιο 5: Η περίοδος του Όθωνα Α΄ και της βασίλισσας Αμαλίας (1833-1862)
Ένα ελληνικό εθνικό κράτος
Προς μία νέα συλλογική μνήμη
Δημόσιες εορτές της οθωνικής περιόδου
Βασιλικές εορτές
Εθνικές εορτές
Οι εορτές που δεν έγιναν
Το εθνικό ένδυμα
Οι χοροί «τους» και οι χοροί «μας»
Μια νέα κοινωνία αναζητά (;) ομοιογένεια
Οι χοροί «τους»
--Οι πρώτοι επίσημοι χοροί στο Ναύπλιο
--Με πρωτεύουσα την Αθήνα
Η βασιλική Αυλή
Χοροεσπερίδες, ανακτορικές και άλλες
Χοροί και πολιτική
Οι χοροί «μας»
Οι βασιλείς και ο ελληνικός χορός
Ακολουθώντας τον «συρμό»
Κρητικά και ο πρώτος «ελληνικός» Πυρρίχιος
Ο πρώτος οδηγός χορού
Το παλιό και το νέο
Κεφάλαιο 6: Η εποχή του Γεωργίου Α΄και της βασίλισσας Όλγας (1863–1913)
Το εθνικό ένδυμα
Η βασιλική αυλή
Η Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα
Βασιλικές εορτές και εθνική επέτειος
Ανακτορικοί χοροί αλλά όχι μόνο
Χορευτικοί συμβολισμοί
Στην αλλαγή του αιώνα
Το λαογραφικό ενδιαφέρον και ο Νικόλαος Πολίτης
Η συλλογομανία: νόσος ή θεραπεία;
Οι Μουσικοί Σύλλογοι
Η γυναίκα από το ιδιωτικό στο δημόσιο
Γυμναστική, αθλητισμός και χορός
Ο λόγος περί χορού: Θεωρία και πράξη
--«Περί ορχήσεως» του Π. Αραβαντινού
--«Ζαγοριακά» του Ι. Λαμπρίδη
Οι Αρχαίοι και η Εκκλησία
Ο Κωνσταντίνος Φωστηρόπουλος
Οι πρακτικοί οδηγοί χορού
Ένα «τελειότατο» εγχειρίδιο
Ο Αργύριος Ανδρεόπουλος
Σκόρπιες ειδήσεις περί χορών
«Το πρώτο φολκλόρ» και ο Περεσιάδης
Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν (1859 ή 1861-1940)
Το Λύκειον των Ελληνίδων
Η Εφημερίς των Κυριών, η Παρρέν και ο χορός
Η miss Δούγκαν στην Αθήνα
Η ανανεωμένη σχέση με την αρχαιότητα
Το Τμήμα Εθνικών Χορών
Η πρώτη γιορτή: Ανθεστήρια, Πρωτομαγιά του 1911
Συζήτηση – Συμπεράσματα
Παράρτημα Α ΄
Παράρτημα Β ΄
Πηγές
Βιβλιογραφία
Χαρμαντά Π. Αναστασία
Η Αναστασία Π. Χαρμαντά είναι διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη νεότερη ιστορία (18ος-19ος αι.) από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (2007) και πτυχίο του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, Τμήμα Σπουδών στον Ελληνικό Πολιτισμό (2004).
Είναι πτυχιούχος καθηγήτρια χορού της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής χορού Pαλλού Mάνου (1987) και διδάσκει ελληνικούς χορούς σε επαγγελματικές σχολές χορού, σχολεία και πολιτιστικούς φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης, δίδαξε μουσικοκινητική αγωγή και κλασικό μπαλέτο στην ερασιτεχνική σχολή χορού του Λυκείου των Ελληνίδων Σαλαμίνας, της οποίας είχε και τη διεύθυνση (1992-2022).
Υπήρξε μέλος της χορευτικής ομάδας και του διδακτικού δυναμικού του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών (1973-2001) και συμμετείχε ενεργά στην παραγωγή παραστάσεων και στη διοργάνωση σεμιναρίων και κύκλων επιμόρφωσης χορού. Έχει πραγματοποιήσει επιτοπιες καταγραφές χορών σε κοινότητες της Μακεδονίας, της Θράκης και του νησιωτικού χώρου, ενώ ενδιαφέρεται επίσης για τις τοπικές φορεσιές. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και επιστημονικά περιοδικά.