Βασικός στόχος του βιβλίου είναι να συμβάλει, υπό το πρίσμα της Βιωματικής Παιγνιοψυχοπαιδαγωγής (Βιωματικής, Ευρετικής και Αφηγηματικής–Διαλογικής Ψυχοπαιδαγωγικής), στη διαμόρφωση μιας νέας προσέγγισης εργασίας γονέα–παιδιού, δασκάλου–παιδιού και γενικότερα, ενήλικα–παιδιού που να υποστηρίζει πολύπλευρα τις διαδικασίες συναισθηματικής, ψυχοκινητικής, γνωστικής, κοινωνικο-ηθικής, δημιουργικής, κ.ά. μάθησης και ανάπτυξης των παιδιών.
Εισαγωγή
1 Παιδεία βασισμένη στο παιχνίδι υπό το πρίσμα της οικο-σωματικο-βιωματικής προσέγγισης και της Βιωματικής, Ευρετικής και Αφηγηματικής–Διαλογικής Ψυχοπαιδαγωγικής
1.1 Εισαγωγή
1.2 Το πνεύμα της οικο-σωματικο-βιωματικής προσέγγισης
1.3 Το πνεύμα της Βιωματικής, Ευρετικής και Αφηγηματικής–Διαλογικής Ψυχοπαιδαγωγικής
1.4 Επίλογος
2 Η σημασία του παιχνιδιού στις διαδικασίες ανάπτυξης
2.1 Παιχνίδι και ανάπτυξη
2.2 Ψυχική ανθεκτικότητα και παιχνίδι
3 Τι είναι το παιχνίδι;
3.1 Η έννοια της παιγνιώδους κατάστασης και του παιχνιδιού στην προσέγγιση των R. Cordier και A. Bundy
3.2 Για το παιχνίδι υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις όσον αφορά την έννοια, τα χαρακτηριστικά και τις λειτουργίες του
3.3 Μερικά παραδείγματα δομημένου παιχνιδιού
4 Το παιχνίδι στο σχολείο
4.1 Παιχνίδι και διαδικασίες εκπαίδευσης, μάθησης και ανάπτυξης
4.2 Παιχνίδι στο διάλειμμα
4.3 Παιχνίδι στην τάξη
4.4 Ελεύθερο παιχνίδι και το στοιχείο της έκπληξης
4.5 Υπερβολικά δομημένα εκπαιδευτικά προγράμματα σε αντίθεση με τις τάξεις με ελεύθερο παιχνίδι
4.6 Τα παιδιά εφαρμόζουν στο ελεύθερο παιχνίδι τους γνώσεις και δεξιότητες που απέκτησαν σε διδασκαλίες
4.7 Το παιχνίδι των παιδιών μπορεί να καθορίσει τις διδασκαλίες
4.8 Η σπουδαιότητα του πλαισίου στις διαδικασίες εκπαίδευσης και μάθησης: πραξιακή ή αφηρημένη σκέψη;
5 Ο ρόλος του/της εκπαιδευτικού στην οργάνωση χώρων μάθησης με σεβασμό στο παιχνίδι
5.1 Το νόημα και η ανάγκη των παιδιών για επανάληψη
5.2 Βασικά χαρακτηριστικά εκπαιδευτικού που είναι κατάλληλος/η για την παιδεία βασισμένη στο παιχνίδι
5.3 Τα παιδιά αναπροσαρμόζουν το εκπαιδευτικό πλαίσιο που θέτει ο/η εκπαιδευτικός στις δικές τους ανάγκες
5.4 Παιχνίδι και διαφοροποίηση
6 Η σημασία του ελεύθερου παιχνιδιού στην τάξη και πώς μπορεί να εφαρμοστεί
6.1 Η σημασία της ελευθερίας και της δημιουργικής αταξίας στο παιχνίδι
6.2 Βασικές αρχές αποτελεσματικής λειτουργίας του ελεύθερου παιχνιδιού στην τάξη
6.2.1 Πρώτη αρχή: η από κοινού θέσπιση των κανόνων του παιχνιδιού
6.2.2 Δεύτερη αρχή: η από κοινού χωρο-χρονική ρύθμιση
6.2.3 Τρίτη αρχή: η ενεργή παρατήρηση και η έξυπνα εύστοχη βοήθεια και παρέμβαση του ενήλικα
6.2.4 Τέταρτη αρχή: το παιδί είναι ελεύθερο να παίξει αυτό που θέλει
6.2.5 Πέμπτη αρχή: η ποσότητα των παικτών δεν είναι καθόλου πρόβλημα
6.2.6 Έκτη αρχή: ελευθερία και ευελιξία στη χρήση του χώρου και των παιχνιδιών
6.2.7 Έβδομη αρχή: αναγνώριση των προσπαθειών και επιτευγμάτων των παιδιών
6.2.8 Όγδοη αρχή: ο/η εκπαιδευτικός επίσης συμμετέχει στα παιχνίδια των παιδιών λειτουργώντας υποστηρικτικά και μαθαίνοντας από αυτά
6.2.9 Ένατη αρχή: εξασφάλιση ώστε ο χώρος του παιχνιδιού να είναι βολικός και λειτουργικός
6.2.10 Δέκατη αρχή: χρήση στο παιχνίδι απλών διαθέσιμων υλικών
6.2.11 Ενδέκατη αρχή: οι γονείς επίσης συμμετέχουν στα παιχνίδια των παιδιών λειτουργώντας υποστηρικτικά και μαθαίνοντας από αυτά
6.3 Η τυπική εκπαίδευση των μικρών παιδιών εις βάρος του χρόνου τους για ελεύθερο παιχνίδι δημιουργεί μακροπρόθεσμα βλάβη σε ζητήματα που σχετίζονται με τις συναισθηματικές και κοινωνικές τους σχέσεις
7 Τομείς παιδείας και ανάπτυξης και ο ρυθμιστικός ρόλος του παιχνιδιού
7.1 Συναισθηματική ανάπτυξη
7.1.1 Συμβολικές αναπαραστάσεις βιωμάτων των παιδιών στο ελεύθερο παιχνίδι
7.1.2 Δραματικό παιχνίδι
7.1.2.1 Περίπτωση 1: ένα κοριτσάκι τεσσάρων ετών παίζει τον ρόλο της μητέρας της
7.1.2.2 Περίπτωση 2: ένα αγοράκι με αφορμή την ημέρα της Πρωτομαγιάς παίζει τον ρόλο του κακού
7.1.3 Παιδεία βασισμένη στο παιχνίδι και τη θεατρική έκφραση
7.2 Ψυχοκινητική ανάπτυξη
7.3 Κοινωνική ανάπτυξη
7.4 Παιδεία βασισμένη στο παιχνίδι και τη δημιουργική έκφραση
7.5 Δημιουργική σκέψη
7.5.1 Τα παιδιά είναι υπεραισιόδοξα
7.5.2 Τα παιδιά σκέφτονται εκτός πλαισίου
7.5.3 Τα παιδιά αξιοποιούν την ακαταστασία για να κάνουν καινούργιες συνδέσεις
7.5.4 Τα παιδιά δεν περιορίζουν τη σκέψη και τις ενέργειές τους σε μία μόνο ιδέα
7.5.5 Τα παιδιά πειραματίζονται με τις ιδέες τους χρησιμοποιώντας όλο τους το ενσώματο είναι και όχι μόνο τη σκέψη τους
7.5.6 Τα παιδιά είναι χαρούμενα και περήφανα για τις ιδέες τους και πρόθυμα να τις μοιραστούν με άλλους
7.5.7 Τα παιδιά είναι εκπληκτικοί παρατηρητές και έχουν την ικανότητα να συνδέουν διάφορες άσχετες μεταξύ τους καταστάσεις εντοπίζοντας κοινά τους χαρακτηριστικά
Επίλογος: Τι θα γίνει αν μια μέρα σταματήσουμε να παίζουμε;
Βιβλιογραφία
File Type | File Name |
---|---|
|
Περιεχόμενα |
|
Ενδεικτικό Κεφάλαιο |
Συγγραφέας | Βιογραφικό |
---|---|
![]() |
Η Ελίνα Αντωνίου είναι απόφοιτος Παιδαγωγικών Επιστημών (Πανεπιστήμιο Κύπρου) με ειδίκευση στο Αναπτυξιακό και Θεραπευτικό Παιχνίδι (University of Swansea) και εργάζεται ως νηπιαγωγός σε δημόσια σχολεία της Κύπρου. Στο παρελθόν εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ενώ, σε συνεργασία με διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα και οργανώσεις, πραγματοποίησε εκπαιδεύσεις και βιωματικά εργαστήρια με θέμα το Παιχνίδι, που απευθύνονταν σε νηπιαγωγούς, αλλά και γονείς. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη μη τυπική μάθηση και έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικά εργαστήρια στην Κύπρο και το εξωτερικό, τόσο ως εκπαιδεύτρια όσο και ως εκπαιδευόμενη, αξιοποιώντας το παιχνίδι ως βασικό εργαλείο μάθησης. Έχει ένα ευρύ φάσμα διδακτικής εμπειρίας με άτομα ηλικίας από 2 έως 65 ετών. |
![]() |
Ο Μάριος Α. Πουρκός είναι Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Κρήτης στο γνωστικό αντικείμενο «Ψυχο-παιδαγωγική: Εναλλακτικά-Βιωματικά Πλαίσια Γνωστικής, Κοινωνικο-Ηθικής και Συναισθηματικής Ανάπτυξης και Αγωγής». Σπούδασε Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία και Θρησκειολογία στο Πανεπιστήμιο Jagiellonian της Κρακοβίας (βασικές σπουδές στα αντίστοιχα Τμήματα) αποκτώντας τον τίτλο του Master of Arts σε κάθε μια απ’ αυτές τις επιστήμες και τον τίτλο του Διδάκτορα Ανθρωπιστικών Επιστημών στην Ψυχολογία (Ph.D.). Βασικός πυρήνας των επιστημονικών του ενδιαφερόντων είναι οι ποιοτικές και οι βασισμένες στο σώμα, το παιχνίδι, την τέχνη και την αφήγηση μεθοδολογίες-μέθοδοι έρευνας και οι οικολογικές-συστημικές, κοινωνικο-ιστορικο-πολιτισμικές και πολυτροπικές-βιωματικές προσεγγίσεις των διαδικασιών μάθησης και προσωπικής ανάπτυξης.Έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα σχετικά με αυτά τα ζητήματα. |