Η Thania Acarón, (PhD από το Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν, MEd από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης) εξειδικεύεται στην ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης και είναι περφόρμερ, χορογράφος και χοροθεραπεύτρια από το Πουέρτο Ρίκο. Δραστηριοποιείται στη Σκωτία και την Ουαλία. Το διδακτορικό της αφορούσε τον ρόλο του χορού στην πρόληψη της βίας και σήμερα εργάζεται ως λέκτορας με εξειδίκευση στις παραστατικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Trinity Saint David της Ουαλίας. Η Acarón οργανώνει διεθνώς εργαστήρια για την κίνηση, την ευεξία και τη διεπιστημονική πρακτική, και είναι καλλιτεχνική συν-διευθύντρια της Orphaned Limbs Collective. <http:// www.thania.info>; <http:// www.orphanedlimbs.com>

Η Beatrice Allegranti (PhD) είναι υφηγήτρια στον τομέα της ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης και διευθύντρια του Centre for Arts Therapies Research στο Πανεπιστήμιο του Ρόχαμπτον. Είναι ψυχοθεραπεύτρια μέσω της κίνησης και κλινική επόπτρια στην Ένωση Χοροθεραπείας και Κινητικής Θεραπείας της Βρετανίας (ADMP UK). Έχει εμπειρία σε παγκόσμιο επίπεδο στη χορογραφία και την κινηματογραφία, καθώς και την κλινική πρακτική και εποπτεία. Η κλινική της εμπειρία έχει προκύψει από την εμπλοκή της στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας, με έμφαση στην ψυχική υγεία των ενηλίκων, την άνοια, τις ειδικές ανάγκες, τον αυτισμό και την εκπαίδευση του προσωπικού που εργάζεται σε μονάδες για τη θεραπεία της άνοιας, με σκοπό το προσωπικό να έρθει σε επαφή με τους θεραπευόμενους μέσω της κιναισθητικής ενσυναίσθησης. Η φεμινιστική της έρευνα διερευνά τα όρια και τις αρχές των σωμάτων σε κίνηση, σε πεδία παραστατικά, ψυχοθεραπευτικά και επιστημονικά. Την παθιάζει η δύναμη των τεχνών ως οχήματος όχι μόνο για την προβολή, αλλά και για τη «γνώση», μέσω της οποίας μπορούμε να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων εμπειριών με έναν πολυεπίπεδο και δημιουργικό τρόπο. Έχει στο ενεργητικό της πολλές δημοσιεύσεις.

Ο Abdulazeem Alotaibi (PhD από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret στο Εδιμβούργο) είναι επικεφαλής του τμήματος φυσικής αγωγής και κινησιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κασίμ, στο Αλ Κασίμ της Σαουδικής Αραβίας, και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κινησιολογία. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στην κινησιοθεραπεία με παιδιά που έχουν ήπιες μαθησιακές δυσκολίες.

Η Diane Amans είναι καλλιτέχνιδα χορού, λέκτορας και σύμβουλος σε θέματα που σχετίζονται με την επαγγελματική ανάπτυξη, τα έργα τέχνης και την υγεία, την αξιολόγηση και την καθοδήγηση. Είναι καθηγήτρια του ετήσιου θερινού σχολείου με τίτλο «Εισαγωγή στην Πρακτική του Συλλογικού Χορού» που διοργανώνεται από το People Dancing: Foundation for Community Dance και συντονίζει ένα παρόμοιο πρόγραμμα για το Δίκτυο Σύγχρονου Χορού της Ιαπωνίας στην Οσάκα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, παρέχει εκπαίδευση και καθοδήγηση για καλλιτέχνες χορού, εθελοντές και διοργανωτές δραστηριοτήτων που εργάζονται με ομάδες σε διάφορα περιβάλλοντα ανά τη χώρα. Τα δημοσιευμένα έργα της αφορούν κοινότητες και τομείς τέχνης και υγείας, συμπεριλαμβανομένου του χορού με ηλικιωμένους. Είναι υπότροφος του ιδρύματος Winston Churchill για το 2014 και έχει συνεργαστεί με χορευτές συλλογικού χορού στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία.

Η Φωτεινή Αθανασιάδου (MSc, RDMP) εργάστηκε για τρία χρόνια ως δασκάλα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο Κολέγιο Ανατόλια στην Ελλάδα. Έχει συμμετάσχει σε δραστηριότητες ΜΚΟ, που της έδωσαν την ευκαιρία να εργαστεί εθελοντικά πλάι σε άπορα παιδιά με συναισθηματικές δυσκολίες. Ως φοιτήτρια ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης, εργάστηκε με άτομα που πάσχουν από άνοια, με παιδιά και ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού.

Η Zoë Avstreih (PhD) είναι ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Naropa, ιδρύτρια και διευθύντρια του Κέντρου για τη Μελέτη της Αυθεντικής Κίνησης, πιστοποιημένη χοροθεραπεύτρια της Αμερικανικής Ένωσης Χοροθεραπείας, πιστοποιημένη επαγγελματίας σύμβουλος ψυχικής υγείας στο Κολοράντο και πιστοποιημένη ψυχαναλύτρια και θεραπεύτρια μέσω των δημιουργικών τεχνών στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Επί του παρόντος, αφιερώνει τον επαγγελματικό της χρόνο στην προσφορά ησυχαστήριων και ευκαιριών κατάρτισης για ηλικιωμένα άτομα που επιθυμούν να εντρυφήσουν στην πρακτική της Αυθεντικής Κίνησης για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη. Πρωτοπόρος στην ανάπτυξη του Αυθεντικού Κινήματος, κάνει διαλέξεις και διδάσκει σε διεθνές επίπεδο, ενώ έχει πληθώρα δημοσιεύσεων στο ενεργητικό της.

Ο Gonzalo Bacigalupe (EdD από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Άμερστ, MPH από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ), είναι καθηγητής του μεταπτυχιακού προγράμματος οικογενειακής θεραπείας και του διδακτορικού διπλώματος στο τμήμα συμβουλευτικής και σχολικής ψυχολογίας του Κολεγίου Εκπαίδευσης και Ανθρώπινης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη. Είναι επισκέπτης ανώτερος ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση Φυσικών Καταστροφών και επισκέπτης καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Βαλπαραΐσο στη Χιλή. Είναι εκπρόσωπος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων στην Ψυχολογία (APA), και είναι μέλος πολλών συντακτικών επιτροπών και συν-συντάκτης του Psicoperspectivas, ενός χιλιανού περιοδικού ψυχολογίας αφιερωμένο στη διασύνδεση του ατόμου με την κοινωνία.

Η Jane Bacon είναι καθηγήτρια χορού, ερμηνείας και σωματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τσίτσεστερ, ενώ έχει ιδιωτικό ιατρείο ως Γιουγκιανή ψυχαναλύτρια, με έμφαση στη διαδικασία εστίασης και τον επαγγελματία της Αυθεντικής Κίνησης. Διδάσκει Αυθεντική Κίνηση, είναι συν-διευθύντρια του Choreographic Lab και συν-συντάκτρια του περιοδικού Choreographic Practices. Το βασικό της ενδιαφέρον είναι οι δημιουργικές διαδικασίες —οι καλλιτεχνικές, ψυχολογικές και πνευματικές προσεγγίσεις, όπως η «διαδικασία εστίασης», η «ενεργός φαντασία» και η «ενσυνειδητότητα». Το έργο της έχει δημοσιευτεί πολλές φορές.

Η Fiona Bannon (PhD) είναι υπεύθυνη στον τομέα του χορού στην εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο και δραστηριοποιείται στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, όπου συνεργάζεται με φοιτητές που διερευνούν τη συνεργατική πρακτική, τη χορογραφία, τις μεθόδους έρευνας και τον αυτοσχεδιασμό. Το κύριο έργο της, σε συνεργασία με διδακτορικούς ερευνητές, εστιάζει στην έρευνα μέσω διαφόρων τεχνών. Η τρέχουσα έρευνά της περιλαμβάνει την προετοιμασία ενός κειμένου με τίτλο «Προσέγγιση συνεργατικών πρακτικών: ηθικές εκτιμήσεις στην ερμηνεία και τον χορό». Είναι μέλος της ομάδας που διερευνά την επαναλειτουργία της World Dance Alliance – Europe.

Η Nancy Beardall (PhD, BC-DMT, LMHC, CMA) είναι συντονίστρια χοροθεραπείας στο Graduate School of Arts and Sciences του Πανεπιστημίου Lesley, στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. Το έργο της ως χοροθεραπεύτριας, συμβούλου ψυχικής υγείας, πιστοποιημένης αναλύτριας κίνησης και εκπαιδευτικού εστιάζει στον χορό, τη χοροθεραπεία, καθώς και τη γνωστική, κοινωνικοσυναισθηματική και σχεσιακή ανάπτυξη μέσω της χοροθεραπείας και των εκφραστικών τεχνών στα δημόσια σχολεία. Τα προγράμματά της για την οικοδόμηση της κοινότητας μέσω των εκφραστικών τεχνών περιλαμβάνουν μαθητές, γονείς και μέλη της κοινότητας. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου Marking Connections: Building Community and Gender Dialogue in Secondary Schools. Δραστηριοποιείται στην Αμερικανική Ένωση Χοροθεραπείας και σήμερα υπηρετεί στην Επιτροπή Έγκρισης, στην Επιτροπή Εκπαιδευτών και στην Ομάδα Εργασίας Προτύπων ADTA.

Η Bettina Bläsing (PhD) είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια και υπεύθυνη ερευνήτρια στο Κέντρο Αριστείας για τη Γνωσιακή Τεχνολογία Αλληλεπίδρασης (CITEC) στο Πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ της Γερμανίας. Το ακαδημαϊκό της υπόβαθρο εδράζεται στον τομέα της βιολογίας και την οδήγησε να εργαστεί ως επιστημονική συντάκτρια και δημοσιογράφος επιστημονικής θεματολογίας σε διάφορες εφημερίδες. Προτού εστιάσει στον κλάδο της νευρογνωστικής, πραγματοποίησε μεταδιδακτορική εργασία ως επιστημονική συντονίστρια στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας και στο Πανεπιστήμιο του Μπίλεφελντ της Γερμανίας. Τα κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τις νοητικές αναπαραστάσεις του σώματος, της κίνησης και του χώρου, τον έλεγχο και την εκμάθηση πολύπλοκων κινήσεων και χειρωνακτικών ενεργειών, καθώς και την εξειδίκευση στον χορό.

Η Jan Bolwell είναι χορογράφος, δασκάλα χορού, περφόρμερ και θεατρική συγγραφέας. Είναι διευθύντρια του Wellington's Crows Feet Dance Collective, μιας ομάδας συλλογικού χορού για γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Από την ίδρυση της ομάδας το 1999, η Bolwell έχει δημιουργήσει είκοσι πέντε έργα, συμπεριλαμβανομένου του The Armed Man σε ανάμνηση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Hãkari: The Dinner Party, το οποίο πραγματεύεται τις ζωές δέκα ιστορικών και σύγχρονων γυναικών από την Ασία και τον Ειρηνικό. Έχει επίσης γράψει και παίξει σε πέντε θεατρικά έργα, τα οποία περιόδευσαν σε όλη τη Νέα Ζηλανδία. H Bolwell εργάζεται ως δασκάλα χορού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Γράφει εκπαιδευτικά άρθρα για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Νέας Ζηλανδίας και είναι σύμβουλος της Te Kura, της εθνικής σχολής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης της Νέας Ζηλανδίας.

Η Iris Bräuninger (PhD από το Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, MA από το Laban Centre/City του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) ολοκλήρωσε τις σπουδές της στον χορό (TELOS Dance Theatre) στη Στουτγάρδη. Είναι πιστοποιημένη ψυχοθεραπεύτρια (ECP), πιστοποιημένη ανώτερη χοροθεραπεύτρια, επιβλέπουσα (BTD, ADMTE) και χορολόγος. Εργάστηκε ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Deusto της Ισπανίας. Είναι λέκτορας και καθηγήτρια στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα χοροθεραπείας του Universitat Autònoma της Βαρκελώνης στην Ισπανία. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και δύο βιβλία. Η Bräuninger ασχολείται με την κλινική πρακτική σε νοσοκομειακά και ψυχοθεραπευτικά περιβάλλοντα εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια και υπήρξε ερευνήτρια και αναπληρώτρια επικεφαλής του τμήματος χορού, μουσικοθεραπείας και φυσικοθεραπείας του Ψυχιατρικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ζυρίχης. Σήμερα είναι μέλος του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών Ειδικής Αγωγής της Ζυρίχης.

Η Jo Bungay-Orr (MSc από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret), ξεκίνησε τις σπουδές της στον χορό από την ηλικία των τριών ετών στη Σχολή Μπαλέτου Susan Robinson και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου της Αγγλίας. Εργάστηκε και συμμετείχε σε παραστάσεις ως επαγγελματίας χορεύτρια μπαλέτου με το πατρικό της όνομα, Bungay, κυρίως σε συνεργασία με το Μπαλέτο της Σκωτίας, προτού ξεκινήσει τις σπουδές της στη χοροθεραπεία. Η Bungay-Orr έχει δουλέψει κυρίως με παιδιά γενικής παιδείας, αλλά έχει επίσης εμπειρία από ομάδες ψυχικής υγείας ενηλίκων στη Γλασκώβη. Τώρα ζει με τον σύζυγό της στη Σκωτία, όπου παρέχουν υποστήριξη σε νέους που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση και βαδίζουν προς την ενηλικίωση.

Ο Ramsay Burt (PhD) είναι καθηγητής χορού στο Πανεπιστήμιο De Montfort στο Λέστερ του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι δημοσιεύσεις του αγγίζουν ζητήματα όπως αυτά του φύλου, της φυλής και της νεωτερικότητας. Το 2013-14, μαζί με την καθηγήτρια Christy Adair, ανέλαβε ένα διετές χρηματοδοτούμενο ερευνητικό πρόγραμμα στον βρετανικό χορό και την αφρικανική διασπορά, το οποίο κατέληξε με μια έκθεση στο Διεθνές Μουσείο Δουλείας του Λίβερπουλ. Μαζί με τη Susan Foster, είναι ιδρυτικό μέλος του περιοδικού Discourses in Dance. Από το 2008, είναι τακτικός επισκέπτης καθηγητής στη σχολή χορού των Βρυξελλών PARTS.

Ο Luis Calmeiro (PhD, MSc), είναι λέκτορας στον τομέα του αθλητισμού και της ψυχολογίας της άσκησης στο Πανεπιστήμιο Abertay του Νταντί. Η έρευνά του επικεντρώνεται στο άγχος, τις γνωστικές εκτιμήσεις, τους μηχανισμούς αντιμετώπισης όταν ο καλλιτέχνης λειτουργεί υπό πίεση και στη μελέτη των συμπεριφορικών και ψυχοκοινωνικών συσχετισμών της σωματικής δραστηριότητας και της ευεξίας με την υγεία. Διατηρεί μια σειρά από εγχώριες και διεθνείς συνεργασίες, ενώ το έργο του έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και εστιάζει στους τομείς του αθλητισμού και της ψυχολογίας της άσκησης, καθώς και της δημόσιας υγείας.

Η Chan Nga Shan είναι χορεύτρια, δασκάλα χορού, χορογράφος και χοροθεραπεύτρια. Μετά την αποφοίτησή της από την Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών του Χονγκ Κονγκ, ξεκίνησε την καριέρα της σε διάφορα μέσα και με διαφορετικούς καλλιτέχνες· η καριέρα της κινείται στον τομέα των εικαστικών τεχνών, των ταινιών, του χορού, των μουσικών και θεατρικών παραστάσεων, καθώς και των διεθνών εμπορικών εκδηλώσεων, ενώ έχει συνεργαστεί με ξακουστές φίρμες. Ως χορεύτρια, τη γοήτευε πάντοτε η δύναμη των κινήσεων, ενώ ξεκίνησε το ταξίδι της με σκοπό να ανακαλύψει τη γνώση της χοροθεραπείας. Ο κύριος τομέας ενδιαφέροντός της είναι οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις για τις ψυχικές ασθένειες. Έχει συνεργαστεί με ενήλικες που παρουσιάζουν συμπτώματα σχιζοφρένειας, άνοιας και αυτισμού, καθώς και με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η Shan ξεκίνησε πρόσφατα να εργάζεται εθελοντικά στην Κένυα και την Κίνα, παρέχοντας συνεδρίες ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης για παιδιά που πάσχουν από HIV και παιδιά που είχαν τραυματικές εμπειρίες.

Η Athiná Copteros (PhD, MSc) είναι πιστοποιημένη χοροθεραπεύτρια που ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο Queen Margaret του Εδιμβούργου. Πρόσφατα ολοκλήρωσε τις διδακτορικές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο Rhodes, στο Γκραχαμστάουν της Νοτίου Αφρικής. Το έργο της σήμερα εστιάζεται στη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της οικολογίας και στον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το σώμα και η κίνηση για την επούλωση της διάσπασης μέσα μας και μεταξύ μας, ανάμεσα σε εμάς και τον περιβάλλον μας. Προέρχεται από μια χώρα με αποικιοκρατική ιστορία και απαρτχάιντ. Κατά συνέπεια, η κοινωνική δικαιοσύνη είναι κρίσιμη για το έργο της και την ενδιαφέρει η δημιουργία μιας βάσης για αποτελεσματική μεσολάβηση. Το διδακτορικό της, σε συνεργασία με μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών, διερευνά τρόπους εργασίας μέσα σε διεπιστημονικά, πολύπλοκα κοινωνικο-οικολογικά συστήματα με χρήση της ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης.

Η Joan Davis είναι πιστοποιημένη επαγγελματίας του προγράμματος BMC®, επαγγελματίας στον τομέα της Αυθεντικής Κίνησης και ψυχοθεραπεύτρια στο κέντρο Hakomi Sensorimotor Trauma με έδρα το Γουίκλοου της Ιρλανδίας. Πρωτοστάτησε στον σύγχρονο χορό στην Ιρλανδία τη δεκαετία του 1970 και του 1980 και έχει πειραματιστεί με τη συνεργατική τέχνη ως επαγγελματίας καλλιτέχνιδα και θεραπεύτρια. Έχει συγγράψει δύο βιβλία για την Αυθεντική Κίνηση και την ερμηνεία, και έχει αναπτύξει και διδάξει σωματική πρακτική για πολλά χρόνια. Το 2012 ξεκίνησε το Origins, ένα τριετές πρόγραμμα σωματικής εκπαίδευσης, εγκεκριμένο από το ISMETA, σε σχέση με την ανθρώπινη αναπτυξιακή και εξελικτική διαδικασία, από την προκαθορισμένη αντίληψη μέχρι την τοποθέτηση.

Η Louise Douse (PhD) είναι λέκτορας στον τομέα του χορού στο Πανεπιστήμιο του Μπέντφορντσερ, με ειδίκευση στον χορό και την τεχνολογία, θέματα στα οποία επικεντρώθηκαν οι εργασίες που παρουσίασε σε διάφορα διεθνή συνέδρια. Είναι γραμματέας του Laban Guild στο Ηνωμένο Βασίλειο και συνεχίζει να αναπτύσσει την έρευνά της στον τομέα της ανάλυσης κίνησης και της βέλτιστης εμπειρίας. Πρόσφατα, η Douse έλαβε χρηματοδότηση από το ίδρυμά της για την έρευνα στον τομέα της μάθησης, με στόχο τη δημιουργία ενός διαδραστικού ψηφιακού εργαλείου για την ανάπτυξη δεξιοτήτων και τον προσωπικό καθορισμό στόχων.

Η Kim Dunphy (PhD) έχει εργαστεί ως εκπαιδεύτρια χορού και ψυχαναλύτρια σε μια σειρά από περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτικών ομάδων, των σχολείων, των νοσοκομείων και των υπηρεσιών αναπηρίας. Έχει δώσει διαλέξεις για τη διδασκαλία του χορού στο Πανεπιστήμιο Ντίκιν και στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, και για τη χοροθεραπεία στο Πανεπιστήμιο RMIT. Είναι εταίρος στο Making Dance Matter, μια συμβουλευτική εταιρεία που συμβάλλει στην απόδειξη της αποτελεσματικότητας της χορευτικής κίνησης και άλλων θεραπειών που βασίζονται στις εκφραστικές τέχνες. Η διδακτορική της διατριβή (Πανεπιστήμιο του Ντίκιν, Μελβούρνη) είχε ως τίτλο: «Ο ρόλος που διαδραματίζουν οι συμμετοχικές τέχνες στην κοινωνική αλλαγή στο Ανατολικό Τιμόρ».

Ο Mark Edward (PhD) είναι περφόρμερ, χορογράφος και εκπαιδευτικός. Έχει εργαστεί για την Rambert Dance Company και το Senza Tempo Dance Theatre, καθώς και με την Penny Arcade στο έργο Bad Reputations. Οι κύριοι τομείς έρευνάς του περιλαμβάνουν το φύλο, τη σεξουαλικότητα, τα γηρατειά και την ευεξία στην ερμηνεία. Έχει δημοσιεύσει κείμενά του που σχετίζονται με αυτούς τους τομείς σε επιστημονικά και μη βιβλία και περιοδικά. Στον πυρήνα των ερευνών του βρίσκεται η ιδέα του εαυτού στην έρευνα, ή, όπως το θέτει ο ίδιος, η «ιδιο-έρευνα». Ο Edward έλαβε το διδακτορικό του το 2016 για την έρευνά του σχετικά με τα γηρατειά στον χορό και στα drag shows. Συνεχίζει να παρουσιάζει την έρευνά του σε διάφορα συνέδρια ανά τον κόσμο και δημιουργεί έργα για διάφορες εταιρείες και καλλιτεχνικούς οργανισμούς.

Η Barbara Erber (MSc στην ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης) είναι επίσης διπλωματούχος στον τομέα της ολιστικής θεραπείας. Αρχικά, εκπαιδεύτηκε σε διάφορες μορφές μουσικοθεραπείας. Οι ασθένειες που είχε στην εφηβεία της και στις αρχές της δεκαετίας των είκοσι την οδήγησαν σε ένα μακρύ ταξίδι επούλωσης, το οποίο ενέπνευσε την παθιασμένη ανάγκη της για διερεύνηση της ψυχοθεραπείας και του κόσμου του σώματος και της κίνησης. Έχει συνεργαστεί με ενήλικες με τραύματα και παιδιά σε διάφορα περιβάλλοντα, εστιάζοντας στη σχέση μεταξύ τραύματος και σωματικών συμπτωμάτων. Η ζωή και το έργο της επηρεάζονται βαθιά από τις αρχές της Αυθεντικής Κίνησης. Πρόσφατα ξεκίνησε ένα διδακτορικό, μέσω του οποίου μελετά πώς η Αυθεντική Κίνηση διαχειρίζεται τον φόβο της αυτοέκφρασης.

Η Paola Esposito (PhD από το Πανεπιστήμιο Brookes, MA από το Goldsmiths College) είναι ερευνήτρια και διδάσκουσα ιατρικής ανθρωπολογίας στο Ινστιτούτο Κοινωνικής και Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το κύριο ερευνητικό της ενδιαφέρον είναι η κοινωνική άρθρωση του ζωντανού σώματος μέσα από επιτελεστικές και θεραπευτικές πρακτικές. Επί του παρόντος, εργάζεται με σκοπό την ενσωμάτωση οπτικών και γραφικών μεθόδων στη διδασκαλία και την εκμάθηση της ιατρικής ανθρωπολογίας.

Η Anita Forsblom (PhD) είναι μουσικοθεραπεύτρια, επόπτρια, χοροθεραπεύτρια και μέλος της Bonny Method of Guided Imagery and Music, που χορηγείται από την Ένωση Μουσικής και Συμβολισμού των ΗΠΑ. Ασκεί ιδιωτικά τη μουσικοθεραπεία και τη χοροθεραπεία στη Φινλανδία, και ενδιαφέρεται για τις εμπειρίες που αποκόμισαν οι άνθρωποι ακούγοντας μουσική και για τις θεραπευτικές διαδικασίες της μουσικοθεραπείας και της χοροθεραπείας.

Η Carolyn Fresquez έλαβε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στην ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret στο Εδιμβούργο της Σκωτίας και είναι μέλος της Ένωσης Χοροθεραπείας και Κινητικής Θεραπείας της Βρετανίας (ADMP UK). Έλαβε το πτυχίο της στις δημιουργικές σπουδές και τη λογοτεχνία από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα. Πιστεύει ακράδαντα στη σύνδεση μυαλού και σώματος, στην ικανότητα μεταμόρφωσης της κίνησης και στη δύναμη μιας θεραπευτικής σχέσης. Έχει εμπειρία στην εργασία με πληθώρα ατόμων και πελατών πολλών και διαφορετικών καλλιτεχνικών, θεραπευτικών και εκπαιδευτικών ικανοτήτων. Ζει με την οικογένειά της στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού.

Ο Thomas Fuchs (MD, PhD) είναι ψυχίατρος και φιλόσοφος, καθηγητής της σχολής του Γιάσπερς και επικεφαλής του τομέα φαινομενολογικής ψυχοπαθολογίας και ψυχοθεραπείας στο τμήμα ψυχιατρικής στη Χαϊδελβέργη, πρόεδρος του τμήματος φιλοσοφικών θεμελίων της ψυχιατρικής στη Γερμανική Ψυχιατρική Εταιρεία (DGPPN), και υπότροφος του Marsilius-Kolleg (Κέντρο Προηγμένων Διεπιστημονικών Σπουδών) στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Οι σημαντικότεροι τομείς έρευνάς του είναι η φαινομενολογική ψυχοπαθολογία, η ψυχολογία και η ψυχοθεραπεία, η συνοχή και οι διαταραχές της αυτοεμπειρίας, η φαινομενολογία και η γνωστική νευροεπιστήμη, καθώς και η ιστορία και ηθική της ιατρικής και της ψυχιατρικής.

Ο Doran George (PhD από το UCLA) έχει δημοσιεύσει πληθώρα κειμένων για τη σωματική εκπαίδευση στον σύγχρονο χορό στα τέλη του εικοστού αιώνα. Εκπαιδεύτηκε στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Ανάπτυξης Χορού στην Ολλανδία. Έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση, δημόσια και μη, (για παράδειγμα, από το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας και το Βρετανικό Συμβούλιο) για χορογραφία που διερευνά τη δημιουργία ταυτοτήτων τρανς, queer και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Εφαρμόζει επίσης τον χορό σε μη καλλιτεχνικά πλαίσια· για παράδειγμα, σε συνεργασία με την Ένωση Αλτσχάιμερ. Οργανώνει ακαδημαϊκά και επαγγελματικά συμπόσια και συνέδρια, ενώ δραστηριοποιείται σε πανεπιστήμια, καλλιτεχνικά κολέγια και επαγγελματικούς χορούς. Διδάσκει χορό, περφόρμανς και πολιτιστικές σπουδές.

Η June Gersten Roberts είναι λέκτορας στον τομέα του χορού στο Πανεπιστήμιο Edge Hill του Λίβερπουλ, όπου διδάσκει θεωρία χορού και χορογραφία. Τα χορευτικά της βίντεο και τα απτικά της installation διερευνούν αισθητηριακές εμπειρίες, παρατηρώντας στενά την υφή, το δέρμα και την περιστασιακή κίνηση. Εργάζεται στους κλάδους του βίντεο, του χορού, της γραφής και των υφαντικών τεχνών, εξερευνώντας την απτική εικόνα, το σώμα και την αφή. Τα συνεργατικά της έργα με χορευτές και εικαστικούς καλλιτέχνες περιλαμβάνουν παραστάσεις, βίντεο και installation που δημιουργήθηκαν για γκαλερί, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες και μουσεία.

Η Nancy Goldov (PsyD, BC-DMT) είναι ψυχολόγος και πιστοποιημένη χοροθεραπεύτρια στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον. Παρέχει χοροθεραπεία, ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, οφθαλμοκινητική απευαισθητοποίηση και επανεπεξεργασία, καθώς και νευροψυχολογικές εξετάσεις σε ενήλικες. Η διδακτορική της έρευνα σχετικά με τις επιδράσεις της χοροθεραπείας στην εικόνα του σώματος γυναικών με καρκίνο του μαστού υποστηρίχθηκε, εν μέρει, με επιχορήγηση από το Ίδρυμα Marian Chace της Αμερικανικής Ένωσης Χοροθεραπείας. Είναι συντονίστρια Δημόσιας Εκπαίδευσης στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον για την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία και είναι επίσης χορεύτρια και μουσικός.

Η Marie-Helene Grosbras (PhD) κατέχει την έδρα έρευνας του Εργαστηρίου Γνωστικών Νευροεπιστημών στο Πανεπιστημίου Aix Marseille. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τις σχέσεις μεταξύ του ελέγχου της δράσης και του ελέγχου της αντίληψης, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κοινωνική αντίληψη. Πιο συγκεκριμένα, μελετά πώς οι μηχανισμοί του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε αυτές τις διαδικασίες μπορούν να αλλάξουν ως συνάρτηση της εμπειρίας, της εγκεφαλικής βλάβης ή της ανάπτυξης. Χρησιμοποιεί μια ποικιλία τεχνικών ψυχοφυσικής και εγκεφαλικής απεικόνισης σε υγιείς ανθρώπους (λειτουργική μαγνητική τομογραφία, ηλεκτροεγκεφαλογραφία και μη επεμβατική εγκεφαλική διέγερση).

Η Judith Lynne Hanna (PhD από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια) είναι συνεργαζόμενη ερευνήτρια στο τμήμα ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ, και σύμβουλος στις τέχνες, την εκπαίδευση, την υγεία, τη δημόσια τάξη, και την Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών για την προστασία του λόγου, συμπεριλαμβανομένου του χορού. Δείτε την ιστοσελίδα της www.judithhanna για δημοσιεύσεις σχετικά με τον χορό και το σώμα, μέσα σε επιτελεστικά πλαίσια, στην εκπαίδευση και στην κοινότητα. Ως χορεύτρια, ανθρωπολόγος και κριτικός, εξετάζει τον χορό σε πολλές εκδηλώσεις του και σε διάφορες τοποθεσίες διεθνώς. Το έργο της έχει δημοσιευθεί ευρέως σε δεκατρείς χώρες και σε πολλές γλώσσες.

Η Erika Hansen (EdD στη συμβουλευτική ψυχολογία) έχει επικεντρωθεί στο στρατιωτικό σεξουαλικό τραύμα και στις προγνωστικές μεταβλητές του μετατραυματικού στρες των θυμάτων και των δραστών. Εργάζεται ως κοινωνική λειτουργός στις φυλακές της Καλιφόρνια και έχει εργαστεί στον τομέα της ψυχικής υγείας ως σύμβουλος κρίσεων, σύμβουλος αποτοξίνωσης, κοινωνική λειτουργός, βοηθός τροφίμων, μέντορας και σύμβουλος σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Εστιάζει στην οικοδόμηση σχέσεων με ασφάλεια, χρησιμοποιώντας υπαρξιακές και κοινωνικές προσεγγίσεις που αποσκοπούν στην ενδυνάμωση των ατόμων με έμφαση στις δυνατότητές τους ως ανθρώπων.

Η Heather Hill (PhD) είναι χοροθεραπεύτρια και μέλος της Ένωσης Χοροθεραπευτών της Αυστραλίας. Μεγάλο μέρος της δουλειάς της αφορά άτομα με άνοια. Έχει ρόλο συμβούλου για τη φροντίδα της άνοιας, προσφέροντας βιωματική/ενσώματη εκπαίδευση σε κέντρα που θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Συνεχίζει να εργάζεται ως χοροθεραπεύτρια και δασκάλα. Έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα και έχει συγγράψει πολλά κεφάλαια βιβλίων στους τομείς της νοσηλευτικής, της άνοιας και της χοροθεραπείας, ενώ έχει εκδώσει και δικά της βιβλία.

Ο Michael Huxley (PhD) είναι υφηγητής χορού στο Πανεπιστήμιο De Montfort στο Λέστερ του Ηνωμένου Βασιλείου. Το έργο του έχει δημοσιευθεί ευρέως σε βιβλία και περιοδικά, και η δημοσιευμένη έρευνά του έχει να κάνει με τον πρώιμο σύγχρονο χορό και την ιστορία του χορού. Υπήρξε ανώτερο μέλος διαφόρων συμβουλίων, επιτροπών και ομάδων, ενώ σήμερα είναι διευθυντής του Κέντρου για τη Διεπιστημονική Έρευνα στον Χορό του Πανεπιστημίου De Montfort. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το The Dancer' s World 1920-1945: Modern Dancers and Their Practices Reconsidered.

Η Lindesay M. C. Irvine (PhD, MSc, BA, FHEA, RNT, RGN) είναι ανώτερη λέκτορας νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Queen Margaret του Εδιμβούργου. Τα κύρια ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα είναι πώς και γιατί οι άνθρωποι μαθαίνουν και αλλάζουν μέσω της εκπαίδευσης. Διακατέχεται από έναν συνεχή ενθουσιασμό να βοηθά τους ανθρώπους να επιτύχουν το καλύτερο που μπορούν διευκολύνοντας τη μάθησή τους. Επιβλέπει και καθοδηγεί τους φοιτητές σε όλα τα επίπεδα σπουδών και ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη χρήση προσεγγίσεων που έχουν ως επίκεντρό τους τον άνθρωπο, προκειμένου οι μαθητές να συμμετέχουν οι ίδιοι στην ανάπτυξη της μάθησής τους σε συνάρτηση με την επαγγελματική τους πρακτική ή το μαθησιακό τους πλαίσιο.

Η Corinne Jola (PhD) είναι λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Abertay, στο Νταντί της Σκωτίας, και είναι εκπαιδευμένη χορογράφος (MA από το Laban Trinity College, Λονδίνο), χορεύτρια (IWANSON, Σχολή Σύγχρονου Χορού, Μόναχο), και γνωστική νευροεπιστήμονας (PhD από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης). Έχει στο ενεργητικό της πληθώρα μεταδιδακτορικών εργασιών στον τομέα των τεχνών, ιδιαίτερα στον κλάδο των διεπιστημονικών προσεγγίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα και έχει συνεργαστεί και εκπαιδευτεί με τη χορευτική ομάδα EG|PC στο Άμστερνταμ. Τα installation που δημιούργησε και το χορογραφικό της έργο έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελβετία, ενώ η διδασκαλία της αφορά τη συσχέτιση του χορού με την επιστήμη σε καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη (για παράδειγμα, Impulse Tanz Festival στη Βιέννη, Tanzfabrik στο Βερολίνο και FAA στο Μπάταβιλ της Γαλλίας).

Η Julie Joseph (MSc από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret) είναι διευθύνουσα σύμβουλος της Common Thread, μιας σκωτσέζικης εταιρείας που προσφέρει θεραπευτική φροντίδα και εκπαίδευση σε μερικούς από τους πιο ευάλωτους νέους της χώρας. Δουλεύει με εφήβους εδώ και περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια και ως κινησιοθεραπεύτρια δουλεύει με νέους ανθρώπους στον τομέα της περίθαλψης και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το έργο της επηρεάζεται έντονα από μοντέλα προσκόλλησης και τραύματος. Επί του παρόντος, ασχολείται με τη διδακτορική της μελέτη, η οποία επικεντρώνεται στην επίδραση της χοροθεραπείας σε εφήβους με ήπια συμπτώματα κατάθλιψης.

Ο Toshiharu Kasai είναι καθηγητής και διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Sapporo Gakuin της Ιαπωνίας. Είναι επίσης πιστοποιημένος χοροθεραπευτής και αντιπρόεδρος της Iαπωνικής Εταιρείας Χοροθεραπείας. Ως χορευτής butoh, είναι γνωστός ως Itto Morita του Butoh GooSayTen, και από τη δεκαετία του 1980 έχει κάνει εμφανίσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η Rosie Kay σπούδασε σύγχρονο χορό στο London Contemporary Dance School και έπειτα από μια καριέρα ως περφόρμερ, ίδρυσε το 2004 την εταιρεία Rosie Kay Dance Company. Είναι η δημιουργός των βραβευμένων θεατρικών έργων: «Soldiers: The Body is the Frontline» (2010 + 2015), βασισμένο σε εκτεταμένη έρευνα με στρατιωτικούς, το οποίο περιόδευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και διεθνώς, «Sluts of Possession» (2013), σε συνεργασία με το Μουσείο Pitt Rivers, «There is Hope» (2012), όπου διερεύνησε την έννοια της θρησκείας και «Double Points: K», σε συνεργασία με τον Emio Greco|PC. Άλλα έργα της είναι τα: Haining Dreaming (2013), The Great Train Dance (2011), on the Severn Valley Railway και Ballet on the Buses. Η Kay ήταν η πρώτη που συμμετείχε στο πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στη σχολή ανθρωπολογίας και εθνογραφίας μουσείων του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης, και είναι πρώην μέλος της Rayne Foundation και συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα του DanceXchange στο Μπέρμιγχαμ.

Η Janna Kelbel είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στο τμήμα ψυχολογίας.

Η Anna Kenrick σπούδασε στο Northern School of Contemporary Dance του Λιντς και στη συνέχεια, συνεργάστηκε με την Εκπαιδευτική Ομάδα του The Place στο Λονδίνο. Το 2002 εντάχθηκε στην ομάδα χορού Ludus, όπου εργάστηκε τόσο ως χορεύτρια όσο και ως δασκάλα. Εμφανίστηκε στις περιοδείες «Perfecting Eugene», «Trapped» και «Zygote», ενώ συνεργάστηκε με τους χορογράφους Rosie Kay, Filip Van Huffel και Hannah Gillgren. Εντάχθηκε στο YDance το 2007 ως συντονίστρια προγράμματος για το Free To Dance project, και έχει χορογραφήσει πολλά κομμάτια για το Project Y της Εθνικής Εταιρείας Χορού Νέων του YDance.

Η Anna Fiona Keogh είναι ψυχοθεραπεύτρια, ερευνήτρια και δασκάλα δημιουργικού χορού στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Εργάζεται σε ιδιωτικό ιατρείο και σε ποικίλα περιβάλλοντα με ανθρώπους όλων των ηλικιών και διαφορετικών αναγκών. Επηρεάζεται από μορφές κίνησης και χορού, όπως η Αυθεντική Κίνηση, το butoh, η αυτοσχεδιαστική επαφή και το τάνγκο, ενώ ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της ενσυνειδητότητας και της κίνησης.

Η Ann Kipling Brown (PhD) είναι ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Ρετζίνα, ενώ έχει εργαστεί για πολλά χρόνια στο πρόγραμμα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στη Σχολή Παιδαγωγικής. Εργάζεται συστηματικά στον τομέα της χορευτικής εκπαίδευσης, ενώ εστιάζει στην υποβοήθηση των παιδιών, των νέων και των ενηλίκων ως προς την εύρεση του πάθους και της προσωπικής τους έκφρασης μέσω του χορού. Η έρευνα και η διδασκαλία της περιλαμβάνουν την παιδαγωγική του χορού, την ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών, τη χορογραφία και τη χορολογία. Στην επαγγελματική και κοινοτική της υπηρεσία, η Kipling Brown έχει υπηρετήσει σε πολλές επιτροπές —τοπικές, εθνικές και διεθνείς— που επικεντρώνονται στην έρευνα και τον ρόλο των τεχνών και του χορού στην κοινότητα, την εκπαίδευση και τα επαγγελματικά προγράμματα. Έχει επίσης συμμετάσχει στη διοργάνωση τοπικών και διεθνών συνεδρίων χορού και καλλιτεχνικής εκπαίδευσης.

Η Sabine C. Koch, (PhD, MA, BC-DMT) είναι ψυχολόγος και χοροθεραπεύτρια, ερευνήτρια και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και στο Πανεπιστήμιο του Alanus. Εξειδικεύεται στο Κινησιολογικό Διαγνωστικό Διάγραμμα (KMP), στην ανάλυση κίνησης και στη χοροθεραπεία, ενώ η τρέχουσα εργασία της περιλαμβάνει το «Embodiment: The Influence of Movement on Affect, Attitudes and Cognition» και ένα εθνικό ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο «Language of Movement and Dance» (BMBF). Έχει συνεργαστεί με παιδιά και με καταθλιπτικούς, ψυχωτικούς, αυτιστικούς, ψυχοσωματικούς και ηλικιωμένους ασθενείς, καθώς και με ασθενείς με τραύματα και διασχιστικές διαταραχές ταυτότητας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ενσάρκωση, την προσωπικότητα, την κοινωνική ψυχολογία, τις μεθόδους παρατήρησης, την ψυχογλωσσολογία, τη μη λεκτική επικοινωνία, το φύλο, την ψυχολογία της υγείας, τη φαινομενολογία, την ψυχοθεραπεία του σώματος, την ανάλυση κίνησης και τις θεραπείες που βασίζονται στις δημιουργικές τέχνες.

Η Astrid Kolter (Dipl. Psych. από το Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ) είναι χοροθεραπεύτρια (Ινστιτούτο Φρανκφούρτης, 2014). Είναι δασκάλα χορού και υπήρξε βοηθός έρευνας στο έργο Body Language of Movement and Dance (Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, 2009-11).

Η Monika Konold είναι πιστοποιημένη μουσικοθεραπεύτρια και φυσιοθεραπεύτρια, η οποία ζει και εργάζεται στη Γερμανία.

Ο Περικλής Κτώνας είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και ανώτερος ερευνητής σε εφαρμογές βιοϊατρικής μηχανικής στο τμήμα ψυχιατρικής της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές χρηματοδοτούμενες ερευνητικές δραστηριότητες, πολλές από τις οποίες επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη μεθοδολογιών για την ακριβή και αποτελεσματική ανάλυση των βιοηλεκτρικών σημάτων, ιδίως του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος (EEG), με κλινικές εφαρμογές στη νευρολογία και την ψυχιατρική. Έχει διατελέσει βοηθός εκδότη του περιοδικού IEEE Transactions on Biomedical Engineering και πρόεδρος της Τεχνικής Επιτροπής Νευρομηχανικής IEEE EMBS. Έλαβε το βραβείο IEEE Third Millenium Medal για τη συμβολή του στη βιοϊατρική μηχανική.

Ο Kristo Kaarlo MatiasKulju (PhD) είναι χοροθεραπευτής που σπούδασε χορό και σωματολογία στο ISLO. Σήμερα εργάζεται ως ιδιώτης χοροθεραπευτής στη Φινλανδία.

Η Petra Kuppers (PhD) διδάσκει στους τομείς των ερμηνευτικών σπουδών και των σπουδών περί αναπηρίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Είναι ακτιβίστρια που μάχεται για την κουλτούρα της αναπηρίας και καλλιτέχνης συλλογικών χορών. Διδάσκει επίσης στο Goddard College' s Low Residency στον τομέα των διεπιστημονικών τεχνών και ηγείται του The Olimpias, μιας συλλογικής ερευνητικής ομάδας (<http:// www.olimpias. org>). Το βιβλίο της Disability Culture and Community Performance: Find a Strange and Twisted Shape (2011/ 2013) διερευνά τις μεθόδους έρευνας που βασίζονται στις τέχνες της Ολυμπιάδας και κέρδισε το βραβείο Sally Banes της Αμερικανικής Εταιρείας Θεατρικής Έρευνας. Το έργο της έχει δημοσιευθεί ευρέως και το πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι το Studyying Disability Arts and Culture: An Introduction (2014). Η The Olimpias, της οποίας είναι καλλιτεχνική διευθύντρια, είναι μια κολεκτίβα καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στην Ουαλία το 1996 κατά τη διάρκεια της εργασίας της με άτομα που στο παρελθόν είχαν ενταχθεί στο σύστημα ψυχικής υγείας.

Η Carolyn Lappin σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και άρχισε να εργάζεται στις τέχνες στο Citizens’ Theatre. Από το 1984 έως το 2001 εργάστηκε στο Θέατρο Νέων της Σκωτίας ως γενική διευθύντρια, καθώς και ως διευθύντρια του Old Athenaeum Theatre στο κέντρο της Γλασκώβης. Έχει επίσης διατελέσει διαχειρίστρια των Winged Horse Touring Productions, των IPB Productions και των Spontaneous Combustions, ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Ανεξάρτητου Θεατρικού Συμβουλίου της Σκωτίας από το 1996 έως το 1998 και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ITC στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι μέντορας στην Ομοσπονδία Θεάτρου της Σκωτίας και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής της Conflux. Εντάχθηκε στο YDance το 2002.

Η Christina Larek φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Χιλντεσχάιμ, όπου σπούδασε φυσική αγωγή και γερμανικά για να γίνει δασκάλα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ήδη από τα νεανικά της χρόνια, χορεύει μπαλέτο, μοντέρνο χορό και λάτιν. Από το 2008, εργάζεται ως επαγγελματίας δασκάλα με μαθητές διαφόρων ηλικιών στη βόρεια Γερμανία.

Η Outi Leinonen (MSc στην αθλητική επιστήμη) εκπαιδεύτηκε στον χορό από την παιδική της ηλικία· ως μέλος πληθώρας ομάδων, έχει κάνει εμφανίσεις και έχει αγωνιστεί στη Φινλανδία αλλά και διεθνώς. Ως δασκάλα χορού, έχει εργαστεί σε κατασκηνώσεις νέων στη Φινλανδία, τη Βραζιλία, τη Γερμανία και την Κροατία. Σήμερα διδάσκει στη Σχολή Χριστιανικού Χορού στη Γυβάσκυλα και χορεύει στη χορευτική ομάδα Campuksen Koonto του Πανεπιστημίου Yje της Γυβάσκυλα. Η διατριβή της ήταν ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο τμήμα μουσικής του Πανεπιστημίου της Γυβάσκυλα, με τίτλο «Ανάλυση κίνησης καταθλιπτικών και μη καταθλιπτικών ατόμων που εκφράζουν συναισθήματα μέσω αυθόρμητης κίνησης στη μουσική».

Η Susan Loman (MA, BC-DMT, NCC, αναλύτρια KMP) είναι διευθύντρια του προγράμματος χοροθεραπείας και συμβουλευτικής, καθώς και καθηγήτρια και αναπληρώτρια πρόεδρος του τμήματος εφαρμοσμένης ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Αντιόχειας στη Νέα Αγγλία. Υπήρξε συν-συντάκτρια του American Journal of Dance Therapy και έχει υπηρετήσει σε πολλά διοικητικά συμβούλια, καθώς και ως πρόεδρος της Εκπαιδευτικής Επιτροπής ADTA. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου The Meaning of Movement: Developmental and Clinical Perspectives of the Kestenberg Movement Profile, και είναι συγγραφέας πολλών άρθρων, κεφαλαίων και βιβλίων σε σχέση με το Κινησιολογικό Διαγνωστικό Διάγραμμα και τη χοροθεραπεία. Διδάσκει στους τομείς εξειδίκευσής της σε πολλές περιοχές των ΗΠΑ και έχει διδάξει στη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ιταλία, την Αγγλία, τη Σκωτία, τη Νότια Κορέα, την Αργεντινή και την Ελβετία. Το 2014 της απονεμήθηκε το βραβείο Lifetime Achievement Award από την Αμερικανική Ένωση Χοροθεραπείας.

Η Elizabeth Loughlin (MA, B. Litt στις παραστατικές τέχνες με βαθμό άριστα, BA Dip. στις κοινωνιολογικές σπουδές, Dip. στη χοροθεραπεία IDTIA), είναι χοροθεραπεύτρια και κοινωνική λειτουργός. Είναι μέλος της Ένωσης Χοροθεραπείας της Αυστραλίας και εργάζεται ως μέλος της ομάδας υγειονομικής περίθαλψης στο Ινστιτούτο Έρευνας Γονέων και Βρεφών (PIRI), στο πλαίσιο του δημόσιου νοσοκομειακού συστήματος της Αυστραλίας. Η χοροθεραπεία μητέρας–βρέφους και η εμπειρία της στη χοροθεραπεία με κορίτσια και γυναίκες με σύνδρομο Turner έχουν παρουσιαστεί σε υγειονομικά συνέδρια εντός και εκτός της χώρας της, ενώ το χοροθεραπευτικό και κοινωνικό της έργο δημοσιεύονται σε εκδόσεις με θέμα τη χοροθεραπεία, την υγεία, την κοινωνική εργασία και την ιατρική. Έχει ένα ιδιωτικό στούντιο χορού, και είναι λέκτορας και επόπτρια στο Διεθνές Ινστιτούτο Χοροθεραπείας της Αυστραλίας.

Ο Geoff Luck (PhD από το Πανεπιστήμιο Keele) εργάστηκε στο τμήμα μουσικής του Πανεπιστημίου της Γυβάσκυλα στη Φινλανδία και πρόσφατα έγινε επίκουρος καθηγητής. Το 2008 κέρδισε πενταετή ερευνητική υποτροφία από την Ακαδημία της Φινλανδίας για να μελετήσει την κινηματική και τη δυναμική της μουσικής επικοινωνίας. Αυτό το διεπιστημονικό έργο περιελάμβανε στοιχεία της βιομηχανικής, της ψυχολογίας και της νευροεπιστήμης για να εξετάσει τον ρόλο της κίνησης του σώματος τόσο στη ρυθμική όσο και στην εκφραστική μουσική επικοινωνία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γυβάσκυλα, πραγματοποίησε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών μελετών με επίκεντρο τον άνθρωπο σε μια σειρά θεμάτων και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από πενήντα επιστημονικά έργα. Ένα μεγάλο μέρος της έρευνάς του επικεντρώνεται στην ποσοτικοποίηση, την ταξινόμηση και την πρόβλεψη της συμπεριφοράς που σχετίζεται με τη μουσική, με χρήση ενός ευρέος φάσματος στατιστικών τεχνικών.

Η Αλεξία Μαργαρίτη (PhD από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και την ιατρική σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών) είναι δασκάλα χορού, χοροθεραπεύτρια και πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Χοροθεραπευτών. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Χορού στην Αθήνα και στη Σορβόννη της Γαλλίας, όπου απέκτησε τον τίτλο Maitrise de Danse. Έχει εργαστεί σε διάφορα ιδρύματα στην Ελλάδα, με άτομα με ψυχιατρικές παθήσεις, παιδιά με ειδικές ανάγκες, τοξικομανείς και άλλες ειδικές ομάδες. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την ποσοτικοποίηση της κίνησης του σώματος και των νευροφυσιολογικών παραμέτρων στη χοροθεραπεία.

Η Mariam Mchitarian (RN, MSc) είναι χοροθεραπεύτρια που σήμερα εργάζεται στο Υπουργείο Υγείας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως ιδιώτης, ασχολείται ενεργά με τη χοροθεραπεία ασθενών με χρόνιες παθήσεις. Σπούδασε νοσηλευτική στη Λάρισα και αποφοίτησε με άριστα το 2007. Εκτός από τα νοσηλευτικά της καθήκοντα, συμμετείχε στην έρευνα για τη στεφανιαία νόσο στην επαρχία Πάφου και υπήρξε ομιλήτρια σε ιατρικά συνέδρια στην Κύπρο. Ενδιαφέρεται κυρίως για την ιατρική ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης και ιδιαίτερα για τον ρόλο της ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης στην καρδιακή αποκατάσταση και σε άλλες χρόνιες παθήσεις.

Ο Ιωσήφ Α. Μουτήρης (MD, PhD, MSc, FESC) είναι αναπληρωτής διευθυντής καρδιολογίας στα Γενικά Νοσοκομεία Λευκωσίας και Πάφου, και εξωτερικός λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας. Τα ειδικά επιστημονικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την πρόληψη της στεφανιαίας νόσου. Διετέλεσε συντονιστής της Κυπριακής Έρευνας Στεφανιαίας Νόσου και της Καρδιολογικής Μελέτης Πάφου, τα αποτελέσματα της οποίας ανακοινώθηκαν στο Συνέδριο Καρδιολογίας του WCC/ ESC το 2006 και στο Euro Prevent Meeting του 2010. Ασχολείται ενεργά με τη διδασκαλία σπουδαστών ιατρικής και άλλων επαγγελματιών υγείας στον τομέα της καρδιολογίας. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Καρδιολογίας και είναι ο συντονιστής της διαδικασίας εκπαίδευσης στον τομέα της καρδιολογίας στην Κύπρο. Είναι κριτής σε ιατρικά περιοδικά και συγγραφέας σημαντικού αριθμού εργασιών και άρθρων.

Η Sue Mullane (PhD από το Πανεπιστήμιο Ντίκιν της Μελβούρνης, BEd, Grad. Dip. στην ειδική αγωγή, Grad. Dip. στην κίνηση και τον χορό, M.Ed. έρευνα χοροθεραπείας), συνεργάζεται με το Making Dance Matter, μια συμβουλευτική ομάδα που επιδιώκει να συμβάλει στην απόδειξη της αποτελεσματικότητας της χορευτικής κίνησης και άλλων θεραπειών που βασίζονται στις εκφραστικές τέχνες. Είναι μέλος της Ένωσης Χοροθεραπείας της Αυστραλίας (DTAA), και είναι επίσης δασκάλα πρωτοβάθμιας/ειδικής αγωγής που εργάζεται ως χορογράφος σε ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες στη Μελβούρνη. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη σχέση της χοροθεραπείας με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και για τον αντίκτυπο του χορού σε περιπτώσεις μαθητών με ειδικές ανάγκες.

Η Andrea Olsen είναι καθηγήτρια χορού και έχει διατελέσει καθηγήτρια περιβαλλοντικών σπουδών στο Middlebury College του Βερμόντ. Έχει γράψει τρία βιβλία: The Place of Dance, Body and Earth και Bodystories, σε συνεργασία με την Caryn McHose, ενώ παράλληλα, κάνει εμφανίσεις και διδάσκει διεθνώς.

Η Tally Palmer είναι καθηγήτρια και διευθύντρια του Unilever Centre for Environmental Water Quality, του Ινστιτούτου για την Έρευνα του Νερού στο Πανεπιστήμιο Rhodes της Νοτίου Αφρικής.

Ο Heidrun Panhofer (PhD από το Πανεπιστήμιο Hertfordshire, MA στην ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης από το Πανεπιστήμιο London City) δημιούργησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα χοροθεραπείας στο τμήμα ψυχολογίας του Universitat Autònoma της Βαρκελώνης στην Ισπανία, και το συντονίζει από το 2003. Με καταγωγή από την Αυστρία, επιμελήθηκε το πρώτο βιβλίο για τη χοροθεραπεία στα ισπανικά —El cuerpo en psicoterapia: La teoría y práctica de la Danza Movimiento Terapia (Το σώμα στην ψυχοθεραπεία: Θεωρία και πρακτική της χοροθεραπείας)— και έχει δημοσιεύσει πληθώρα κειμένων σχετικά με τις δεξιότητες της χοροθεραπείας, τις προσεγγίσεις ενσωμάτωσης, την εποπτεία της χοροθεραπείας και ούτω καθεξής. Πρώην πρόεδρος της Ισπανικής Ένωσης για τη Χοροθεραπεία (ADMTE), διδάσκει χοροθεραπεία σε πανεπιστήμια και ινστιτούτα στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Αυστρία και η κλινική της πρακτική περιλαμβάνει ομαδική και ατομική εργασία με παιδιά, εφήβους και ενήλικες σε ειδικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, ποικίλα ψυχιατρικά περιβάλλοντα, αλλά και ιδιωτικά, στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Ισπανία.

Ο Θωμάς Παπαρρηγόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής στο τμήμα ψυχιατρικής της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οι κλινικές και ερευνητικές του δραστηριότητες επικεντρώνονται κυρίως στην υπνολογία, τον αλκοολισμό, ψυχονευροενδοκρινολογία, τη νευροψυχιατρική, την ψυχιατρική των καταστροφών και σε κλινικές ψυχιατρικές μελέτες. Είναι μέλος πολλών ελληνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών ιατρικών εταιρειών και συμπρόεδρος του τμήματος WPA για την ψυχιατρική και τις διαταραχές ύπνου/αγρυπνίας. Διευθύνει την Κλινική Αποτοξίνωσης από το Οινόπνευμα, την Υπηρεσία Αποτοξίνωσης Εξωτερικών Ασθενών ATHENA και τη Νευροψυχιατρική Μονάδα στην Α’ Ψυχιατρική Κλινική του τμήματος ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, και είναι συνδιευθυντής της Μονάδας Μελέτης Ύπνου στο ίδιο νοσοκομείο. Είναι συγγραφέας ή συν-συγγραφέας πολλών δημοσιεύσεων.

Η Helen Payne (PhD, Λονδίνο) είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire και είναι η κύρια επόπτρια πολλών υποψήφιων διδακτόρων στην ψυχοθεραπεία, την υγεία και την εκπαίδευση. Είναι διαπιστευμένη ψυχοθεραπεύτρια στο Συμβούλιο Ψυχοθεραπείας του Ηνωμένου Βασιλείου και ψυχοθεραπεύτρια μέσω της κίνησης στην Ένωση για την Ψυχοθεραπεία μέσω της Κίνησης (DMP UK). Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν πολυάριθμα άρθρα και βιβλία. Έχει ηγηθεί χρηματοδοτούμενων και μη χρηματοδοτούμενων ερευνητικών προγραμμάτων και διευθύνει ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα Pathways2Wellbeing που παρέχει υπηρεσίες χρησιμοποιώντας την προσέγγιση BodyMind™ για ασθενείς στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη. Είναι αρχισυντάκτρια του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού Body, Movement and Dance in Psychotherapy.

Η Marcia Plevin είναι χορογράφος, επαγγελματίας χορεύτρια και χοροθεραπεύτρια, BC-DMT, αμερικανίδα σύμβουλος ψυχικής υγείας και ιταλίδα ψυχολόγος. Ως δασκάλα και επόπτρια σχετίζεται με το Ινστιτούτο Εκφραστικής Ψυχοθεραπείας της Μπολόνια, το Ινστιτούτο Δημιουργικής Εκπαίδευσης του Πεκίνου, το Πανεπιστήμιο Bilgi της Κωνσταντινούπολης και με την APID, την Ιταλική Ένωση Χοροθεραπευτών. Υπήρξε συνιδρύτρια της μεθόδου Δημιουργικής Κίνησης Garcia-Plevin και διδάσκει Αυθεντική Κίνηση σε όλη την Ευρώπη εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια.

Ο Frank Pollick (PhD) είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και έχει εργαστεί στο παρελθόν ως ερευνητής στο Advanced Telecommunications Research (ATR) στο Κιότο της Ιαπωνίας. Διερευνά τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις εικόνες και τους ήχους των ανθρώπινων ενεργειών. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση συμπεριφορικών πειραμάτων για την κατανόηση των ορίων της ανθρώπινης αντίληψης και πειραμάτων εγκεφαλικής απεικόνισης για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται ακουστικές και οπτικές πληροφορίες. Ενδιαφέρεται για τον τρόπο με τον οποίο η εμπειρία και η ανάπτυξη επηρεάζουν την ικανότητα κατανόησης των δράσεων και έχει μελετήσει τους μηχανισμούς του εγκεφάλου για την αναγνώριση δράσης σε χορευτές, ντράμερ και άτομα στο φάσμα του αυτισμού.

Η Cynthia Pratt είναι καθηγήτρια χορού στο Πανεπιστήμιο Butler της Ινδιανάπολης, καθώς και χορεύτρια, δασκάλα και χορογράφος, το έργο της οποίας συχνά αντικατοπτρίζει το διαρκές της ενδιαφέρον για τον χορό τόσο ως αισθητική μορφή τέχνης όσο και ως καταλύτη για την οικοδόμηση της κοινότητας. Έλαβε το MFA της από το Πανεπιστήμιο Temple και είναι πιστοποιημένη Αναλύτρια Κίνησης από το Ινστιτούτο Κινησεολογικών Σπουδών Laban/ Bartenieff στη Νέα Υόρκη. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι επισκέπτρια χορογράφος στο Residence for Dance Kaleidoscope, την κορυφαία ομάδα σύγχρονου χορού της Ιντιάνα και έχει δημιουργήσει έργα σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό.

Ο Marko Punkanen (PhD) είναι μουσικοθεραπευτής, χοροθεραπευτής και ψυχοθεραπευτής τραύματος που εργάζεται σήμερα ως μουσικοθεραπευτής, ψυχοθεραπευτής μέσω της κίνησης και επόπτης σε ιδιωτικό κέντρο. Ασχολείται ενεργά με τη μουσικοθεραπεία και την εκπαίδευση στη χοροθεραπεία. Προηγουμένως, ήταν ερευνητής στο Φινλανδικό Κέντρο Αριστείας στη Διεπιστημονική Μουσική Έρευνα του Πανεπιστημίου της Γυβάσκυλα. Ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που διερεύνησε την αντίληψη και τις συναισθηματικές προτιμήσεις των καταθλιπτικών ασθενών όσον αφορά τη μουσική, καθώς και την αποτελεσματικότητα της αυτοσχεδιαστικής, ατομικής μουσικοθεραπείας για την καταπολέμηση της κατάθλιψης.

Ο Matthew Reason είναι καθηγητής θεάτρου και περφόρμερ στο Πανεπιστήμιο York St John. Η έρευνά του ασχολείται με το κοινό θεατρικών και χορευτικών παραστάσεων, με το θέατρο για παιδιά, την καταγραφή της παράστασης και τη φωτογραφία. Οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν το Documentation, Disappearance and the Representation of Live Performance (2006) και το The Young Audience: Exploring and Enhancing Children' s Experiences of Theatre (2010), ενώ έχει επιμεληθεί, μαζί με την Dee Reynolds, το Kinesthetic Empathy in Creative and Cultural Contexts (2012).

Η Maralia Reca (PhD στην ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Παλέρμο, Μπουένος Άιρες, BC-DMT), είναι πιστοποιημένη χοροθεραπεύτρια (Αμερικανική Ένωση Χοροθεραπείας) και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Caece του Μπουένος Άιρες, όπου ίδρυσε και διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα χοροθεραπείας όπως είχε κάνει και στο Σαν Χουάν. Πριν από αυτό, ήταν επαγγελματίας χορεύτρια στο Manhattan Festival Ballet και στο Martha Graham School of Contemporary Dance της Νέας Υόρκης, όπου σπούδασε ψυχοθεραπεία μέσω της κίνησης. Συμμετέχει τακτικά σε συνέδρια, διδάσκει στο εξωτερικό και έχει στο ενεργητικό της πολλές δημοσιεύσεις. Εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Χοροθεραπείας της Αργεντινής το 2011.

Ο André Luiz Teixeira Reis (PhD από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, MEd από το Πανεπιστήμιο της Μπραζίλια), είναι λέκτορας και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Μπραζίλια. Αποφοίτησε από το τμήμα φυσικής αγωγής και αργότερα απέκτησε το μεταπτυχιακό και διδακτορικό του δίπλωμα, χρησιμοποιώντας την καποέιρα —τη βραζιλιάνικη μορφή χορού–τέχνης— ως αντικείμενο των σπουδών του για την υγεία και την ευεξία.

Η Taira Restar (MA, RSMT) είναι θεραπεύτρια σωματικής κίνησης και προπονήτρια. Διοργανώνει διεθνή εργαστήρια με θέμα την ευεξία.

Η Emma Roberts είναι κινησιοθεραπεύτρια και δραματοθεραπεύτρια, καθώς και πιστοποιημένη δασκάλα 5RHYTHMS ®, ενώ σήμερα διδάσκει τον χορό 5Rhythms διεθνώς. Εργάζεται επίσης ως σκηνοθέτης στο θέατρο. Το προηγούμενο έργο της περιλαμβάνει κινησιοθεραπεία και δραματοθεραπεία στην ψυχική υγεία, σε ενήλικες με αυτισμό, ευάλωτες οικογένειες που αντιμετωπίζουν τραύματα, πένθος, εθισμό, κακοποίηση ή μεγαλώνουν παιδιών στην εφηβεία. Επιπλέον, έχει εργαστεί ως εκπαιδεύτρια και ηθοποιός σε δημόσια και εταιρικά περιβάλλοντα, καθώς και στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο, μεταξύ άλλων ως σκηνοθέτης και ειδικός κίνησης για το Still Point Theatre.

Η Suvi Saarikallio (PhD) εργάζεται ως ερευνήτρια στην Ακαδημία της Φινλανδίας, στο τμήμα μουσικής του Πανεπιστημίου της Γυβάσκυλα. Η έρευνά της επικεντρώνεται στις ψυχοκοινωνικές πτυχές της μουσικής συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της διάθεσης και του συναισθήματος, της προσωπικότητας, της ανάπτυξης των εφήβων και της ευεξίας. Είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ειδικός, ιδιαίτερα στην έρευνα για τη μουσική ως συναισθηματική αυτορρύθμιση, και συμμετάσχει σε διαλέξεις, ενώ έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Η Heribert Sattel είναι επιστημονική βοηθός στο Klinikum Rechts der Isar, στο Μόναχο της Γερμανίας.

Η Claire Schaub-Moore (PhD, CPsychol, AFBPSS, MA DMP) είναι καθηγήτρια ψυχολογίας, ψυχολόγος, συνεργάτιδα της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, της Psychologische Psychotherapeutin και χοροθεραπεύτρια, θεραπεύτρια ομάδας, τραυματοθεραπεύτρια και επόπτρια. Επί του παρόντος, εργάζεται με παιδιά, εφήβους και ενήλικες ιδιωτικά, και ως επόπτρια για διάφορα ιδρύματα στο πλαίσιο του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και υγείας. Διδάσκει στη Γερμανία, την Αγγλία και την Αυστρία, ενώ διδάσκει τραυματοπαιδαγωγική και ψυχοθεραπεία εδώ και αρκετά χρόνια. Έχει επίσης δημοσιεύσει το ερευνητικό της έργο.

Η Ilene A. Serlin (PhD, BC-DMT) είναι αδειούχος ψυχολόγος και πιστοποιημένη χοροθεραπεύτρια στο Σαν Φρανσίσκο και την κομητεία Marin. Είναι πρώην πρόεδρος της Ψυχολογικής Εταιρείας του Σαν Φρανσίσκο, μέλος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας και πρώην πρόεδρος του τμήματος ανθρωπιστικής ψυχολογίας. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Saybrook, στο Πανεπιστήμιο Lesley, στο UCLA, στο Ινστιτούτο Gestalt της Νέας Υόρκης και στο Ινστιτούτο CG Jung στη Ζυρίχη. Είναι συντάκτρια του Whole Person Healthcare (2007) και συγγραφέας πολλών δημοσιευμένων έργων. Είναι μέλος των συντακτικών επιτροπών του PsycCritiques, του American Journal of Dance Therapy, του Journal of Humanistic Psychology, Arts and Health: An International Journal of Research, Policy and Practice, του Journal of Applied Arts and Health και του Humanistic Psychologist.

Η Sherry B. Shapiro (EdD) είναι ομότιμη καθηγήτρια χορού και πρώην διευθύντρια γυναικείων σπουδών στο Meredith College στο Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας. Έχει υπηρετήσει σε κρατικούς, εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς, έχει κάνει εμφανίσεις στη χώρα της και σε διεθνές επίπεδο, και είναι συγγραφέας ή επιμελήτρια τεσσάρων βιβλίων. Έχει λάβει υποτροφία Fulbright και ειδικότητα Fulbright, και έχει βραβευτεί για το ερευνητικό και καλλιτεχνικό της έργο, καθώς και για το έργο της ως εκπαιδεύτριας χορού. Έχει υπηρετήσει ως συντονίστρια έργου για ένα πρόγραμμα στην έρευνα για την εκπαίδευση στην ειρήνη που αναπτύχθηκε ως κοινή προσπάθεια μεταξύ της Βόρειας Καρολίνας και του Πανεπιστημίου της Χάιφα στο Ισραήλ, και υπηρέτησε για έξι χρόνια ως Υπεύθυνη Έρευνας για το Dance and The Child International.

Η Allison Singer (PhD) είναι λέκτορας στον τομέα του εφαρμοσμένου θεάτρου για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών εφαρμοσμένου θεάτρου και παρέμβασης στο Πανεπιστήμιο του Λιντς. Είναι χοροθεραπεύτρια, δραματοθεραπεύτρια, ανθρωπολόγος χορού και εθνομουσικολόγος. Στο επίκεντρο του έργου της βρίσκεται η ενσωμάτωση των εφαρμοσμένων ανθρωπολογικών προσεγγίσεων και της πρακτικής της ψυχοθεραπείας με βάση τις τέχνες, καθώς και η χρήση μιας πολυτροπικής προσέγγισης στην ψυχοθεραπεία με βάση τις τέχνες. Το κλινικό της έργο περιλαμβάνει εργασία με άτομα με βαθιές και σύνθετες μαθησιακές δυσκολίες, ηλικιωμένους, πρόσφυγες, εσωτερικά εκτοπισμένα παιδιά και τις οικογένειές τους. Έχει πολλές δημοσιεύσεις και έχει παρουσιάσει εκτενώς την έρευνά της. Έχει ηγηθεί και διδάξει σε διάφορα προγράμματα δραματοθεραπείας και ψυχοθεραπείας μέσω της κίνησης στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Laura Hope Steckler (PhD, CPsychol, RSMT) είναι κλινική και σωματική ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια σώματος, σωματική κινησιοθεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια ενσυνειδητότητας. Εκπαιδεύτηκε με την πρωτοπόρο της σωματικής ψυχοθεραπείας Ilana Rubenfeld, η οποία ενσωμάτωσε την τεχνική Alexander και τη μέθοδο Feldenkrais στην ψυχοθεραπεία Gestalt. Έχει χορέψει επαγγελματικά και έχει μεγάλη εμπειρία σε διάφορους κινητικούς και σωματικούς κλάδους καθώς και στη χρήση τους στην κλινική εργασία. Έχει ένα βαθύ και διαρκές ενδιαφέρον για τη σύνδεση νου–σώματος και για τον τρόπο με τον οποίο η κίνηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διευκολύνει την ολότητα και την ευεξία.

Η Jayne Stevens είναι βασική λέκτορας χορού στο Πανεπιστήμιο De Montfort του Λέστερ. Στο πανεπιστήμιο εργάστηκε ως επικεφαλής του τμήματος χορού (μέχρι το 2016) και ως επικεφαλής της παιδαγωγικής έρευνας στο Κέντρο Αριστείας Παραστατικών Τεχνών (2005–09). Το 2000 της απονεμήθηκε το βραβείο National Teaching Fellowship σε αναγνώριση της αριστείας της και της καινοτομίας που επέδειξε στη διδασκαλία. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών Research in Dance Education και Journal of Dance and Somatic Practices. Η τρέχουσα έρευνά της εστιάζει στις δημιουργικές πρακτικές, την παιδαγωγική, τον χορό και την πνευματικότητα, την ιστορία του συλλογικού και συμμετοχικού χορού, τη δυνατότητα πρόσληψης και στις δημιουργικές βιομηχανίες.

Ο Marcus Stueck (PhD) είναι επιστημονικός επικεφαλής διεπιστημονικών προγραμμάτων για την Biodanza και την υγεία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου ερευνά τις ανοσολογικές, ενδοκρινολογικές, φυσιολογικές και ψυχολογικές επιδράσεις της Biodanza σε ενήλικες και παιδιά. Είναι επίσης καθηγητής εκπαιδευτικής ψυχολογίας στη Ρίγα, καθηγητής ψυχολογίας, κορυφαίος επιστήμονας στο πανεπιστήμιο εφαρμοσμένων επιστημών της Σαξονίας (DPFA) και διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Biodanza της Λειψίας (IBR BIONET).

H Haodan Tan είναι διδακτορικός φοιτητής στον προγραμματισμό σχεδιασμού αλληλεπίδρασης ανθρώπου-υπολογιστή στη σχολή πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. Απέκτησε το μεταπτυχιακό της στην ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και το μεταπτυχιακό της στο σχέδιο από το Πολυτεχνείο του Χονγκ Κονγκ. Με διεπιστημονικό υπόβαθρο, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στις κοινωνικές και πολιτισμικές πτυχές της πληροφορικής, με έμφαση στις συναισθηματικές και αισθητικές εμπειρίες. Πιο συγκεκριμένα, το έργο της μελετά την κατανόηση των συναισθηματικών προσκολλήσεων των ανθρώπων με αντικείμενα, υπό το πρίσμα της κληρονομιάς. Μελετά επίσης τη σχέση του ανθρώπου με τον υπολογιστή και τη σχεδίαση της αλληλεπίδρασής τους.

Η Marietta van der Linden (PhD στη βιολογική μηχανική από το Πανεπιστήμιο Strathclyde στη Γλασκώβη) είναι ανώτερη ερευνήτρια στη σχολή επιστημών υγείας του Πανεπιστημίου Queen Margaret στο Εδιμβούργο και έχει μεταπτυχιακό στις επιστήμες που μελετούν την ανθρώπινη κίνηση (Πανεπιστήμιο VU, Άμστερνταμ). Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την άσκηση και τις βοηθητικές τεχνολογικές παρεμβάσεις για άτομα με μακροχρόνιες νευρολογικές παθήσεις, όπως η εγκεφαλική παράλυση και η σκλήρυνση κατά πλάκας.

Η Mati Vargas-Gibson (MA στην ιστορία από το Πανεπιστήμιο Northeastern στη Βοστώνη και MA στις καλές τέχνες από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις), έχει ασχοληθεί από νεαρή ηλικία με το μπαλέτο, τους παραδοσιακούς χορούς, το φλαμένκο και τον χορό της κοιλιάς. Είναι πιστοποιημένη δασκάλα του χορού 5Rhythmms™ και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Δασκάλων 5Rhythmms, που διδάσκει τακτικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό. Τα ενδιαφέροντά της εστιάζονται στις τεχνικές που συνδυάζουν σώμα και νου, και έχει ενισχύσει τη μάθηση και τις εμπειρίες της με άλλες μεθόδους συνειδητοποίησης του σώματος, όπως το SoulMotion™, το Feldenkrais™, το Authentic Movement™, τη δημιουργική διαδικασία, τη θεραπεία κίνησης Gestalt, τη γιόγκα, το πιλάτες, το σούφι, τον εκστατικό χορό και τον τελετουργικό χορό τρανς. Την ενδιαφέρει η χρήση της μουσικής ως φαρμάκου για να υποστηρίξει τον χορό και στη συνέχεια να παρουσιάσει τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αντιδρά το πνεύμα κάθε χορευτή.

Ο Γρηγόρης Βασλαματζής (MD) είναι ιατρός και καθηγητής ψυχιατρικής στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αιγινήτειο Νοσοκομείο). Είναι εκπαιδευόμενο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος τις χρονιές 1998–2002 και 2009–13. Από το 2001 έως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του τμήματος ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 2011 είναι διευθυντής του Κέντρου Ψυχοθεραπείας, διευθυντής του Τμήματος Διαταραχών Προσωπικότητας και διευθυντής της Μονάδας Ομαδικής Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Ψυχανάλυσης και Δυναμικής Ψυχιατρικής και μέλος της συντακτικής επιτροπής του Psychoanalytic Psychotherapy. Είναι συντάκτης τεσσάρων ψυχαναλυτικών βιβλίων και το έργο του δημοσιεύεται ευρέως σε διεθνή περιοδικά.

Η Alejandra Villegas (PhD) είναι διευθύντρια των σχολών Biodanza στη Λειψία και τη Ρίγα. Με σημείο αφετηρίας την εργασία της στην Αργεντινή και την Ισπανία, ολοκλήρωσε το πρώτο διδακτορικό της στην Biodanza στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου διερεύνησε τις ψυχολογικές επιπτώσεις της Biodanza. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα της Biodanza και είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών δημοσιεύσεων.

Η Hilda Wengrower (PhD) είναι χοροθεραπεύτρια και σύμβουλος ψυχικής υγείας. Είναι λέκτορας στο Ακαδημαϊκό Κολέγιο Κοινωνίας και Τεχνών του Ισραήλ και επικεφαλής του τμήματος χοροθεραπείας της Ισραηλινής Ένωσης Θεραπειών Τέχνης. Έχει συν-επιμεληθεί και συγγράψει εργασίες σχετικά με τον χορό, τις δημιουργικές διαδικασίες, τη σύγκρουση μεταξύ ομάδων, τις κλινικές πτυχές της χοροθεραπείας, τις καλλιτεχνικές μεθόδους έρευνας και τις αρχές και μεθόδους των θεραπειών με βάση την τέχνη σε μη κλινικά περιβάλλοντα. Είναι επίσης συντάκτρια περιοδικού. Διδάσκει και εποπτεύει διεθνώς, ενώ διατηρεί ενεργό ιδιωτικό ιατρείο στην Ιερουσαλήμ.

Η Sarena Wolfaard (BA με άριστα) είναι διαπιστευμένη δασκάλα του χορού 5Rhythmms ®, χάρη στον οποίο έχει ταξιδέψει στη Φινλανδία, τη Σκωτία και τη Νότιο Αφρική. Διδάσκει χορό διεθνώς και μελετά την ψυχοθεραπεία που προσανατολίζεται στη διαδικασία, ενώ παράλληλα, εργάζεται σε ιδιωτικό ιατρείο, ενσωματώνοντας στην ψυχοθεραπεία στοιχεία από τον χορό 5Rhythmms® και το Open Floor International. Ως συνιδρύτρια της Handspring Publishing, συνεργάζεται με ερευνητές και σημαντικούς καθηγητές στον τομέα της χειροθεραπείας, της σωματικής άσκησης και της κίνησης. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Δασκάλων του Χορού 5Rhythms, της Ένωσης Συμπληρωματικής Θεραπείας και της FRS, ενώ είναι και εκπαιδευόμενο μέλος του Βρετανικού Συμβουλίου Ψυχοθεραπείας (UKCP).

Η Ania Zubala (PhD) είναι ψυχολόγος που εκπαιδεύτηκε σε ψυχοδυναμικές και καλλιτεχνικές μορφές ψυχοθεραπείας. Έχει εργαστεί σε κλινικές με ενήλικες που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας στη Σκωτία και είναι αφοσιωμένη στη βελτίωση της κλινικής πρακτικής προωθώντας την έρευνα στον τομέα της ψυχοθεραπείας και των μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων. Με την ερευνητική υποτροφία που εξασφάλισε από το Πανεπιστήμιο Queen Margaret του Εδιμβούργου, διερευνά την αξία των ψυχοθεραπειών με βάση την τέχνη στη θεραπεία της κατάθλιψης ενηλίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η εργασία αυτή ολοκληρώθηκε με το διδακτορικό της και μια σειρά από δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Η έρευνά της επικεντρώνεται σε τεκμηριωμένες παρεμβάσεις για την ενίσχυση της ψυχολογικής ευημερίας διαφορετικών πληθυσμών και είναι επί του παρόντος μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Improvement Science Collaborating Centre της Σκωτίας στο Πανεπιστήμιο του Νταντί.

Translation missing: el.general.search.loading